soluk kırmızı bir mendili kafasına geçirmiş şoför yakışıklı bir firavuna benziyor. yolda bakkal tabelalarındaki neşeli prezervatif reklamlarının resimlerini çektiğimi hemen anlıyor, yenilerini işaret ediyor.
Sarah Mac Donald'ın insana etrafı yazarak anlatma hissi veren Holy Cow'ının başında bir internet adresi vardı, Sarah'nın Hindistan fotoğraflarını görmek için. Yıllarca üşendim, o sayfaya gitmeye üşendim, kitaptakilerin bir de resmini görmeye çekindim. Sonunda gidip baktığımda iyi geldi. Bu sayfalara biraz daha Nepal/Hindistan fotoğrafı koyasım geldi. Sevgili okuyucu, vaktiniz için teşekkür ederim.
28 Şubat 2011 Pazartesi
janakpur'da rikşow sürücüsü
soluk kırmızı bir mendili kafasına geçirmiş şoför yakışıklı bir firavuna benziyor. yolda bakkal tabelalarındaki neşeli prezervatif reklamlarının resimlerini çektiğimi hemen anlıyor, yenilerini işaret ediyor.
janakpur'da bakkal dükkanı. bunların hepsi saç yağı.
janakpur'da konuşulan maithili dilini hatırlayalım:
açhase sutu
açha sapna deku.
güzelce uyu, güzel rüya gör demek.
eski katmandu'nun çarşılı sokaklarına çıktım, içimde güzel huzurlar, hayatın her tarafı bir.
Her geçişimde buraların resmini çeksem ama bugün değil bir dahaki sefere çeksem hissi gelmedi, resim çektim.
gökler tanrısı indra bayramında kraliyet bandosu.
hep bu bayramı aynı yerden seyrettim, bu önümdeki insanlar nereye bakıyorlar diye merak ettim. ertesi sene karşı tarafta durdum. meğer yan tarafta, yabancıların durduğu yerden perdeyle ayrılmış, kukla tiyatrosu gibi bir şey varmış, bandocular da oraya bakıyormuş.
darvis olsa bu resmi çekmezdi, teller var diye. katmandu.
darvis öldü öleli, tam fotoğraf çekecekken ...dağın tepesinde oturan bir hint fakirine göndermiştim darvis'i, etraf hep himalayalar, hint fakiri kali baba rüya gibi. en güzel fotoğrafı nerde çekerim demişti, oraya git demiştim. iki gün sonra fotoğraf çekmeden döndü- hasta haliyle dağa tırmanmış, ama kali baba tişört giyiyormuş.
içerisinde tişörtler, plastik kovalar, teller olmayan bir dünyası vardı. www.darvis.com adresinde hayal gibi, masal gibi işlerini görebilirsiniz.
zaman böyle bir şey mi acaba.
pipal ağacı, hani buda'nın altında otururken otururken aydınlandığı ağaç. eski tapınaklardan böyle kendi kendine çıkıyor. yapraklarının ucu incecik uzuyor hani.
zaman aslında yok mu diyecek oluyorum sonra böyle bir şeye bakıyorum.
aynı ders, karşı takım. en sağdaki el benimki.
dersten sıkılmaya başladığımızda kalkıp oyun oynamak lazım.öğretmen sizseniz istediğiniz kadar oyun oynatabilirsiniz, çocukkenki dalya oyunlarından aldığınız keyfi alırsınız.
janakpur cüzam hastanesinde derste.
janakpur cüzam hastanesi hikayesinde hani, hayatta başka ne var ki, diyen, ortadaki mavi sarili. onüç yaşındayken tanımadığı bir adamla evlendirilmiş hani. sevmeyecek ne var, annemizle babamızın gönlünde taht kurmuş adamı... onun yanında yeşil sarili olan sita, sokağa çıkma yasağında beni fare yiyenler ghettosuna motosikletiyle götüren.
damat.
dünkü düğünde damadın tırnakları da ojeli, gözleri sürmeden çerçeveliydi. kafasında incili sırmalı beyaz damat sarığı, boynunda incili, yaldızlı, çimen yapraklı, pembeli koca bir kolye...
janakpur'daki düğün.
burada düğün alayları kırmızı bandoyla sokakları geziyor. omuzları sarı püsküllü, çoktan eskimiş kıyafetleriyle müzisyen kastından koyu renkli genç adamlar, yürüme hızıyla giden gelin arabasının önünde ortalığı velveleye veriyorlar. çok neşeli, çok da yüksek sesli bir müzik. hint filmi müzikleri tabii.
o düğün. hayatımda dans ettiğim ilk düğün.
düğün alayımız en sonunda, gece yarısı, floresan ışıklarla köye şöyle girdi: yolun iki yanında beşer tane yalınayak minik çocuk, koyu kahverengi alt kast rengi kafalarının üzerinde ikişer tane dik floresan lamba. lambaların telleri arkadaki kağnıya bağlı. jeneratörü taşıyan kağnıyı iki kambur boğa çekiyor. etrafını bu lambaların kablolarının çizdiği dikdörtgenin içerisinde hepimiz, düğün alayı, damat tarafı, hint usulü kollarımız havada dirsekten kırılı, işaretparmaklarımız yukarıya bakarak müziğin ritmiyle omuzlarımızı hoplatıyoruz. tuhaf bir his tabii, ama beni burda kimse tanımıyor, hint filmi dansına devam. en önde bir yabancının dans etmesi damat tarafına çok prestij kazandırdığı için, durmama hiç müsaade etmiyorlar.
vajra yogini festivali. yağmur yağmıyor, onlar orb.
orb, yani, enerji yüksek olduğunda fotoğraflarda görülen o ışıltılar. mesela mutlu fotoğraflarınıza dikkatle bakın, belki vardırlar.
om ah hung. bizim bismillah gibi.
bedenin, ağzımızdan çıkan kelimenin ve zihnimizin duruluğunu temsil ediyor. mantra. bir de hani om mani padme hum var, o başka. temizlemek ve kutsamak istediğimiz durumlara om ah hung diyoruz, hatta yemek yemeden mesela tabağa.
bhaktapur. öndeki bizim tenzin.
kurabiyeleri düzgün kesmeye çalışmasak da olur, onlar zaten mükemmel, her şey zaten mükemmel.
biratnagar'da fotoğraf stüdyosu
stüdyo sokaktan bir perdeyle ayrılmış. yolda yürürken perdeyi gördüm kafamı uzattım, ortadaki çocuk beni görünce ürküp ağlamaya başladı.
kulak tanrısı meczubu vardı hani, arkadaki.
kulak tanrısı, benzinciyle yatır arası bir yerde yaşıyor. kulağından derdi olanlar gelip kulak tanrısı'na puca yapıyorlar, dua edip çiçek bırakıyorlar, yemek bırakıyorlar, ordaki çiçeği alıyorlar, kırmızı zincifre tozunu alınlarına sürüyorlar. meczup yoğurdu alıp karşıya gidiyor, küçük kaşığı bardağa daldırıp daldırıp neşeyle havaya fırlatıyor dört beş kaşık, tanrının kulaklarına doğru, biraz da arkada zincifre tozuna bulanmış kutsal bodi ağacına. yoğurdunu verdikten sonra oturup tanrıya yaslanıyor, yoğurdun kalanını yiyiyor yavaş yavaş, bardağı güzelce yalıyor sonra.
bu resmi uzun uzun anlatmak lazım. saçları deniz kızlarına benzeyen arkadaşım varja'nın yanında çalışan bhawani, soldan ikinci. burada onun kardeşi evleniyor, kocası da düğünün sahibi olarak şık giyinmiş. ironi yapmıyorum, sahiden şık giyinmiş, ne olsa nepal'de bulunmayan bir şey giymiş. yalnız, üzerindeki mavili çizgili eşofmanı meğer, varja'nın o sırada doksanlı yaşlardaki annesi sophia, seksenli yıllarda isviçre'den almış, yirmi sene kadar giydikten sonra varja'ya vermiş. varja da bir kaç sene giydikten sonra toz bezi yapsın diye bhawani'ye vermiş. düğünde sophia eşofmanı görünce ço şaşırdı, ben de bu nadide fotoyu çektim.
güzel bina her zaman iyi bir şeydir. eski saray.
pagoda stilini uzak asya'ya nevari mimar arniko götürmüş, kubilay han döneminde. nepal'e de pagodalar güney hindistan'dan gelmiş. katmandu'yu tibet'e bağlayan karayolunun adı arniko highway, arniko oradan geçmiş, ondan.
katmandu. laxmi'nin evimize geldiği bayram günü satılan şekerler
hayatta ah ne vardı yapmayacak dediğim şeylerden. nepal'deyken yemediğim bütün pembe şeyler için hayıflanıyorum.
ingiliz kemal diyesim geliyor. direniş kahramanıymış.
bu güzel alfabe, tamil alfabesi. tamilce kulağa nasıl geliyor biraz ona bakalım:
ungkal verındırkı mikkanandre. misafirperverliğiniz için teşekkür ederim demek.
vanakam. merhaba.
athoh, eru kazhugukall varukenrrana. bak orada iki kırmızı çaylak kuşu geliyor.
kitsch tezgahlar deyince:
kitsch severiz, sevilmez mi. yukarki kuşlardan şimdi su masanın üzerinde olsa fena mı olurdu.kuyruklarını çıkarırdım ama.
tam bu kapının önünde poz verdimdi, bu resmi yalnız, başaşağı çektim.madras.
yani bu güzel şeyden kapı yaparken ters tutmuşlar. tam bu kapının önünde poz verdim tabi, plastik kodak makinayla resmimi çeken adama.
en çok sevdiğim resim budur.
Madras'ta ilk gece, sahildeki şahane kitsch tezgahların orda. Bu resmi çektikten bir iki saat sonra, sağdaki adam geldi beni buldu, elinde hani eskiden sünnet düğünlerinde filan verilen plastik Kodak bir fotoğraf makinesi! Arada evine gitmiş! Makineye ve bana işaret etti, poz verdirdi, o da benim resmimi çekti, gitti. Tezgahtaki balıklar turuncu parlıyordu, gıda boyası. dünyanın en iyi hindistan arkadaşı günseli'yle. galiba amibik dizanteri olduğum gün. delhi.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)